Yazar Rumuzu: yaren 9876
Eser Sıra Numarası: 120222eser01
ÖMRÜN BAHARI
Hayatın gerçeklerine yeni yeni açmış
olduğumuz gözlerimiz, henüz toz pembe bakıyor belki umarsızca… Evet bulutların
üzerinden yeryüzüne bakmak çok zor… Ama yine de kendi güneşimizde kavrulurken
biz, çaresizliğimize gölge olan insanlar umut çiçeklerimizi yeşertiyorlar.
Ömrümüzün takviminden birer birer karışırken geçmişe sayfalar,
hayat denilen bu zorlu merdivenlerden
çıkıyoruz yavaş yavaş. Hepimizin yüreğinde nice umutlar kuytu yollara sapma
eğilimindeyken, bir çizgi çiziyor gelecek habercileri usulca.. Hepimizi bir
çatı altında toplayan bu eğitim yuvası, kalbimize bambaşka maviler yüklüyor..
Bir pusula gibi yön veriyor adımlarımıza. Sorularımıza cevap, geleceğimize
anahtar oluyor. Geleceğe baktığımız bir
ayna gibidir bu yıllar. Gördüklerimiz, duyduklarımız, yaşadıklarımız ve en
önemlisi öğrendiklerimiz nakış nakış işleniyor benliğimize. Muhafaza ediliyor
zihnimizin en keskin köşesinde. Beklerler hayata katılacakları günü sessizce..
Bizse hergün biraz daha büyürken göz göre göre, geçen hergün daha çok şey katıyoruz
kendimize. Kültürümüzün bir akarsu gibi akıp geçmişimizden, gelişini
izleyebiliyoruz günümüze. Duyduğumuz, öğrendiğimiz her kelimeye aşina oluyoruz.
Aslında kendimizi tanıyoruz bu sıralarda. Bu güne kadar bilinmeyen bir çok şey
anlamını buluyor. Teoriler yaratıyoruz artık beynimizde.Tarihimizin eşsiz
yaşanmışlıklarıyla çınlıyor kulaklarımız. Atalarımızın kahramanlıklarıyla
kabarırken göğsümüz,onların izinde yürüyoruz adım adım.. Gökyüzündeki kara
bulutları siliyoruz gözlerimizden. Bazı umutsuzluğa kapıldığımız ve hayatımız
adına gereksiz sandığımız felsefi bilgiler bile “Kimim ben?” “Neden varım?”
dediğimiz anlarda soru işaretlerinin yerine yeni ufuklar açıyor zihnimizde.
Hayata giden bu yolda rayına oturmayı bekleyen düşlerimiz var bizim.
Karakterimize, kültürümüze, bilgimize emek veren ve bizi hayata hazırlayan
kıymetli öğretmenlerimiz, lise yıllarımızın başrol oyunculurı gelecek
ümitlerimiz..Bizlerse onların özveriyle işlediği geleceğin büyükleriyiz. Yolun
başında olan hayatlarımız bir sınava bağlı ve biz bu sınavı başarmak için bir
bedel ödemeliyiz. Derslerimize zaman ayırarak ve okul yıllarımızı dolu dolu
geçirerek en güzel bedeli ödemiş oluruz. Daha da iyisi ise kitapların içinde
bambaşka diyarlara savrulmaktır. Okuduğumuz şiirlerde bazen duygularımız ufkun
yolunu buluyor, bazen gezi yazılarında başka diyarlara yelken açıyor, kimi
zamansa bizleri birer tiyatro kahramanı yapıyor. Mutluluğu, hüznü, gururu,
vefayı ve daha birçok duyguyu tadıyoruz derslerimizde, kitap sayfalarında. Daha
iyi şartlarda, imkanlarla okumak, görerek, yaparak yaşayarak öğrenmek belki
bizi daha iyi hazırlar yarınlara ama yine de olumsuzluklar, yetersizlikler
umutlarımızı kırmaz, kanatlarımız yere değmez gelecek uğrunda… Gözlerimiz ışıl
ışıl yürürken aydınlanan yolumuzda biliyoruz ki; yaşımız kaç olursa olsun her
an bilmediğimiz yeni şeyler öğreneceğiz, yeni yerler farklı hayatlar
keşfedeceğiz. Ama unutmuyoruz ki temeli olmayan bir ev en hafif bir rüzgarda
yıkılırken biz sağlam temellerimizle dimdik ayakta duracağız.
Yaşam denilen bu sınavda tüm yanlışlarımızı götüren doğrularımız olarak
araladığımız mutluluk kapılarından geçeceğimiz günü sabırsızlıkla beklerken,
hırçın hırçın kayalara vuruyor bazen körpe duygularımız. Ne kadar asi olsa da
yine de masum yüreklerimiz. Huysuz kaldırımlarımıza yılmadan yağıyor karlar bembeyaz
usul usul.. Güzel yarınlar damlatıyor ruhlarımıza, bitmek bilmeyen baharlar…
